25 — afscheid & vertrek (slot)

Tadeusz Kantor -- Edgar Warpol

Het wordt tijd om afscheid te nemen, ik bedoel, dat ik afscheid neem van u. En wij dus van elkaar. Het aantal lezers loopt sterk terug, het gevaar ligt nu op de loer dat ik straks maar wat in mezelf zit te ouwehoeren — wat ik nog niet eens zo erg zou vinden wanneer ik dat hardop deed, zoals dat tijdens de dagbehandeling thuis weleens gebeurde, om de maalstroom van gedachten te ontluchten — en in jezelf praten op papier is weliswaar precies wat iedere schrijver doet, maar die zet het dan niet op internet waar vervolgens niemand het leest. De hele wereld heeft toegang, dag & nacht, nog gratis ook, maar niemand kijkt, niemand ziet het. Dat is eigenlijk nogal wat! Father McKenzie schreef zijn preken tenminste nog voor een lege kerk, dat is overzichtelijk, daar zou ik misschien wel vrede mee hebben, dan weet je precies wat je mist, tot op de laatste kerkbank nauwkeurig.

Dit is bericht 25, het kan zijn dat dat in aantal genoeg is, dat het op een natuurlijke wijze voldoende is. Er valt nog veel te zeggen, over verslaving in het algemeen en ook over die van mijzelf, maar hetgeen tot nu toe door mij gezegd is, is misschien al dermate volledig dat de belangstelling sterk afneemt. De nieuwsgierigheid bevredigd.

Ik probeerde nog om wat meer lezers te trekken door een glossy verslavingsmagazine te vragen enige aandacht aan deze weblog te besteden, het schrijven van een korte recensie, en dat wilde de redactie graag doen maar stelde daarbij zo’n krankzinnige voorwaarde aan mij, dat ik me direct terugtrok. Mijn hemel, wat een wereld. Ik denk dat ik het nu een beetje gehad heb met die wereld rond verslavingen, met zijn wilde principes en onwrikbare en soms eigenaardige standpunten, kortom, het is tijd om weer verder te trekken. Ik schreef al eens: ik ben iemand van aankomst en vertrek. Door mijn drankzucht dreigde ik geheel te verdwijnen, zonder ooit nog ergens op te duiken of aan te spoelen, maar dit gevaar lijkt nu afgewend. Dat heb ik aan mijzelf te danken, maar zonder de Jellinek was dat zeker niet gelukt. Zoek hulp!, dat was steeds het credo van deze weblog.

Ik laat de blog nog een tijd staan, wie weet heeft iemand er nog eens baat bij. Mochten er een half jaar lang geen bezoekers meer komen, dan beschouw ik hem als uitgestorven. Ook denk ik erover om nog met een epiloog te komen, immers, als ik een lezer van deze weblog was geweest, zou ik heel erg benieuwd zijn naar het antwoord op de vraag: hoe gaat het met die zes!? Ik noemde ze in bericht 24 — taal, trauma en onderzoek. Aan de andere kant realiseer ik me nu dat wellicht alleen ik daar benieuwd naar zou zijn.

Het teruglopen van het lezersaantal doet me denken aan de tijd dat ik gitaar speelde in een band, dat was in een ander leven — hoeveel levens heeft een mens wel niet?, het gaat maar door, het één sluit je af, het ander dient zich aan, althans zolang de voorraad strekt, althans zolang je dat nog wilt — en uit de tijd in mijn band herinner ik me nog een paar regels uit een oud nummer over een gitarist, Guitar Man geheten.

Then the lights begin to flicker
And the sound is getting dim
The voice begins to falter
And the crowds are getting thin

En nu, op deze plek, is er maar één regel waarmee ik afscheid kan nemen, een regel die voldoende kracht bezit en voldoende waarheid bevat. Namelijk:

U, verslaafde, ik vind u een bijzonder mens.

Helaas kunt u zo niet blijven, het moet afgelopen zijn. Maar bijzonder wás u! Natuurlijk plukte u stoepbloemen, dat is nu precies wat u al die tijd deed! U plukte ze alleen op de verkeerde plek.

Pitt
stoepbloemen4

8 gedachten over “25 — afscheid & vertrek (slot)”

  1. Allemachtig, ben je op het Internetwerk op zoek naar de verslavingen van Brad Pitt en dan je kom je dit tegen! En als je het eerste stuk leest dan moet je doorgaan, je wilt weten hoe het allemaal zit, ondanks dat je van al het geneuzel bijna zelf aan de drank gaat. Maar dat is allemaal niet eens het ergste, wat mij tot razernij brengt is dat Pitt steeds zegt: ‘Daar kom ik nog op terug,’ maar dat gewoon niet doet! Hoe zit het nu met de reden dat Pitt naar vijf jaar abstinentie toch weer van de wagen viel? Nu weet ik dat niet en dat lijkt me wel heel belangrijk. Niet alleen wil Pitt niet meer terug vallen, hij wil ook niets meer met het woord ’terug’ te maken hebben. Je zal maar met Pitt Monopoly moeten spelen, ‘Ga terug naar af en u ontvangt geen 200 gulden’, en dan zegt hij: ‘Ik ga niet terug! Nooit, hoor je me, nooit meer!’

  2. Wat jammer nou! Niet stoppen, ze zijn goed geschreven en waardevol… Er zijn zeker lezers en elke lezer is de moeite waard om voor te schrijven.

  3. Beste Pitt, ik heb al je stukken met plezier gelezen. Als jij nu van mijn binnenkort te verschijnen cd met dezelfde intentie kennisneemt, kunnen wij beiden zeggen: het is gezien! En dan weer over tot de orde van de dag.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.